Page 33 - Thangam February 2020

சகாள்ளபபடுவதறகு, எழுத்துகள நாகரிகம் சபறறு வி்ளஙகுகிறது.
சுலபத்தில் எழுதக கூடியனவாகவும் தூய தமிழ் பபசுதல் - மறற பவறறு
எண்ணிகககயில் குகறவாகவும் சமாழிச் ச�ாறகக்ள நீககிப
இருகக பவண்டியது அவசியமாகும். பபசுவதால் நம்மிக்டபயயுள்ள
இழிவுகள நீஙகுவபதாடு, பமலும்
வ ்ட நாட்டு ஆதிக க மும்,
வ்டசமாழி பமாகமும் குகறயக பமலும் நன்கமயக்டபவாம்
எ ன்பபதா டு,
பழக க
நம்
கு கற ய ஆந்திர ர்க ளும், வழககஙகளுககு ஏறப நம் சமாழி
மகலயாளிகளும், கன்னடியர்களும் அ க மந் திரு க கி றது . ப வ று
தம் தாய் சமாழி ‘தமிழ்’தான் சமாழிகயப புகுத்திக சகாளவதன்
என்பகதக சகாஞ்�ம் சகாஞ்�மாக மூலம் நம் அகமபபு சகடுவபதாடு,
உ ை ர்ந்து சகா ள வார்கள அம்சமாழியகமபபிலுள்ள நம்
என்பதில் எனககுத் தி்டமான நலனுககுப புறம்பான கருத்துகள
நம்பிகககயுண்டு. இத்தமிழ் பக டுபய க கும் கருத்துக ள
சமாழியின் வ்ளர்ச்சிககுப புத்துயிர் நம்மிக்டபய புகுந்து நம்கம
அளித்த ஒரு சபரிய இயககத்கத இழிவ க்ட யச் ச � ய்கின்ற ன
நான் ந்டத்திபனன். அதாவது, என்பதால்தான்.
‘தமிழ் சமாழி தாய்சமாழியாக உள்ள
இந்நாட்டில், இந்திகயப புகுத்தக வ ்டசமா ழியில் ந ம்கம
கூ்டாது’ என்று கி்ளர்ச்சி ச�ய்பதன். பமலும் பமலும் அடிகமயாககும்
தன்கம அகமந்திருபபதால்தான்
அது என் தா ய் ச ம ா ழி ப
பறறுதலுககாக என்று அல்ல; அது அகதயும் கூ்டாசதன்கிபறன். நமது
என் நாட்டு சமாழி என்பதறகாக பமன்கமககு, நமது தகுதிககு,
நமது முறபபாககுககு ஏறறசமாழி
அ ல்ல ; சிவ சப ருமானால்
ப ப � ப ப ட் ்ட து என் ப த ற க ா க தமிகழவி்ட பமலான ஒரு சமாழி
இந்நாட்டிலில்கல என்பதறகாகபவ
அல்ல; அகத்திய முனிவரால்
தி ரு த் த ப ப ட் ்ட ச தன் ப த ற க ா க தமிகழ விரும்புகிபறபன தவிர,
அது அறபுத அதி�யஙகக்ள
அல்ல; மந்திர �கதி நிகறந்தது;
எலும்புக கூட்க்டப சபண்ைாககிக விக்ளவிககக கூடியது என்பதறகாக
அல்ல.
சகாடுககும் என்பதறகாக அல்ல;
பின் எதறகாக? நம்மிக்டபயயுள்ள �ாதிப
பிரச்சி கனகய எடுத்து க
தமிழ் இந்நாட்டுச் சீபதாஷை
நிகலகபகறப அகமந்துள்ளது. சகாளளுபவாம். “ஜாதி’ என்ற
இந்திய நாட்டு ப பிற வ ்டசமா ழிச் ச� ால்கல த்
தமிழிலிருந்து எடுத்துவிட்்டால்,
எம்சமாழிகயயும் வி்டத் தமிழ்
அதறகுச் �ரியான தமிழ்ச்ச�ால்
îƒè‹ 33
îƒè‹
33
HŠóõK 2020
HŠóõK 2020